Sessiz insanlar ve sesli olan insanlar tanırız ve sesli olan her zaman duygularını itiraf eder. Lakin sessiz olan ya boşverir, boşveremezse içinde biriktirir. Birgün patlama noktasına sebep olacak kadar uzunca ve kederlice biriktirir.Umulmadık yerde patlayabilir ki bunu da hiçbir insan istemez.

İnsan neden biriktirir?

Büyük der susar

Küçük der muhatap olmaz

Arkadaş der

Dost der

Anne der baba der…

Oysa farkına varmaz ki sıkıntı içine biriktikçe enerjisi düşer. İçin için kendince yer kendini. Kendini yemekte kendine zarar verir.Hatta öyle ki hastalıklara davetiye çıkarır.

Stres yapar bütün o içine atıp biriktirdiği birgün patlama noktasına gelir. Çünkü her şeyin bir hududu var. Hududu aşınca taşar. İnsanın içinde ki streste çeşitli hastalıklar yapar. En başta kanser hastalığı. Stres hiç masum değildir.

Hatırlıyorum medyada da yer yer çıkıp bilgi veren doktorum, iyi bir insandı. Narkoz sonrası ders verir gibi “stres yapmayacak, huzursuz yerlerde kalmayacaksın “ demişti.

Hastalığım kötü hastalığın başlangıcı idi. Erken teşhis edilmişti. Üç doktorun da görüşleri aynı idi.Ameliyat olunması gerektiği fikri sözlermişlerdi. Sonrası ameliyat eden doktorumuzu bulduk.Tanıdğımız bir doktorun hocasıydı Samet Topuz.

Ve sebep neydi de beni bu hale getirmişti.

Annemi toprağa verdik.Allah rahmet eylesin inşallah mekanı cennet olsun.Ölüm haberini aldığım zaman da toprağa verirken de gram yaş akmadı gözlerimden.İptaldim sanki.Şoktaydım.Hiç mi bir damla akmaz akmadı.

Ameliyattan sonra psikatriye gittim.Durumu anlattım.Ağlayacaksın dedi.O bir ihtiyaç.Acının dışa vurumu.Küçük haberler de olsa ,küçük acılarda olsa ağla.kendini bırak ki içinde biriken acı çıksın dedi.İlaç falan vermedi.

Düşündükçe ve konuşuldukça ortaya çıkıyor ki erken teşhis sayesin de kemotrapi olmadan ,ilaçlar kullanmadan çok şükür ki kurtulmuştum.

Stresimin sebebi annem di.Ağlamayınca,dilim sustukç acımın içime gömmüşüm.Kaldıramamışım taşımayı.Ve vücut bir yerden patlak verdi ki annemin toprağa verilişinin üçüncü ayında teşhis kondu.Daha öncesi böyle bir şey yoktu.

Zayıflayan bir organı gasp etmişti.Neyse ki büyümeden ,büyütmeden temizlenmişti.Çok şükür.

Biriktirmeyin derim,dert adına ,sıkıntı adına biriktirdiğiniz ne varsa serbest bırakın.Özgür bırakın bünyenizi.

Her şeyin başı nasıl ki sağlık ise, her hastalığın sebebi de içimizde kalanlar.

Üzüldüklerimiz, sıkıntı ettiklerimiz ve içimize gömdüklerimiz.

Sağlıklı günler