Batıpark benim için önemli. Biz sırça köşklerde büyümedik. 1973 ya da 74 yılıydı. Halimiz vaktimiz yerinde olmasına ragmen benim biricik ?gülüm babama? kırıldım. Bir boya sandıgı alarak boyacılık yaptım.

Dile kolay bir kahırdan sonra işte o tarihten bu yana ?hiç babamdan para almadım ve istemedim? Liseyi bitirinceye kadar orada boyacılık yaparak hayatımı kazandım.

Onun için o parkın hayatımda büyük önemi var.

O yıllarda o parkı çok meşhur biri çalıştırırdı ta ki Maraş olaylarına kadar. Orada bu Maraş olayları tezgahlandı belki de.

Geçmişe dönmek istemiyorum. O boya sandıgının üstünde ?Hergün gazetesi? olurdu. Belki de gazetecilik merakımız o gazeteyi dagıtarak, satarak o yıllarda içimize girmişti ne bileyim!...

Sonra bir süre uzak kaldık bu mekandan.

Bu mekan bize maziyi hatırlatıyordu.

Yetigimiz dayakları, kavgaları.

Ve o günleri yeniden ne yaşamak ne de hatırlamak istiyordum.

Derken, batıpark petrol açıldı.

Merhum Halit amca, Halit Evliya bizim büyügümüzdü.

şenda annemiz ve Mustafa Evliya kardeşimiz.

Dogal olarak her gün ugrak veriyorduk.

Bu gün bize elveda eden, yüzündeki o tebessümü hiç eksik olmayan Muhittin Kabakçı"yı taaa o eski günlerden tanırdım.

Ama yigit bir insandı.

Yüreginde bütün insanlara yetecek kadar sevgi vardı.

Yüregi de cebi de dostları için her zaman açık oldu.

Yigit gibi yaşadı, yigit gibi öldü.

Tabii Batıparka günlük ugrayınca Muhittin Baba (ben baba diye konuşurum) yı ziyerat etmeden olmazdı.

Sabah sabah hemen bazlama yemeliydik. Biraz konuşmalıydık.

Hayatın çok sillesini yedigi için, gayri meşru bir yaşam içinde bulundugu için gençleri önemsiyordu.

Orada internet vardı.

Gençler bilgisayarlarını getiriyorlar ve orada internete giriyorlardı.

Sagolsun Belediye Başkanı Sayın Poyraz"da parkı güzelleştirdi. Ve şimdi ailecek gidip oturuyoruz. Çocuklarımız oyun oynarken hanımla şöyle sohbet etme imkanı buluyoruz çok azda olsa!...

Muhittin baba yürekli bir insandı.

Muhittin baba iyi bir dost iyi bir gönül adamıydı.

Bizlere o yaşında çok saygı gösterirdi. Bizler zaman zaman onun ögütlerini tutardık.

O yaşadıgı döneminde, gençlik döneminde ?bende varım!? bu alemde diyecek kadar yürekli bir adamdı.

Bu gün benim gibi onu iyi tanıyan bütün dostların yüregi buruktur.

Söyleyecek son söz var dostlar.

Bu yüce insan için elfatiha!...