Her şeyden ibret almak insanın erdemliliğini arttırır. Ancak her insanın kabiliyeti de aynı değildir. Belki içinde çok güzel cevherler vardır, ancak bu cevherlerin bulunması, işlenmesi, geliştirilmesi için çaba gerekir.

İnsan karakteri değişkendir. Ama onu değiştirmek, kullanmak, daha iyi hale getirmek de irademizle, gayretimizle mümkün olmaktadır. İnsan, toplumu oluşturduğuna göre kişilerin duyarlı olması gerekmektedir. Ne kadar duyarlı isek o kadar topluma faydamız olmakta ve görevlerimizi yapmaktayız.

Bu yazımda; Türk Milleti olarak kendimizi sorgulamayı düşündüm. Osmanlı İmparatorluğu kurmuş bir millet olarak neden küçük bir ülke olarak kaldık? Şanlı tarihimizden ibret aldık mı? Yoksa tarihimizden hala nefret eden, Osmanlıyı işgalci gören, bir çağ açıp bir çağ kapatan tarihimizi görmezden gelen bir kesim mi var?  İbret alınacak tarihimizden bazı kesim neden kaçıyor? Onları hainlikle suçlayabilir miyiz? Yoksa kandırılmış, bilgisiz bırakılmış veya menfaatleri icabı karşı bir kesim mi oluşturulmuştur? Bu durum  Sosyoloji tarafından incelenmesi gereken bir konudur.

Kurulan Türkiye Cumhuriyeti yeni bir devlet mi yoksa yönetimi değiştirilmiş bir devlet mi? Yeni kurulan Türkiye Cumhuriyeti küçülerek kurulmuştur. Milletin yönetimi baz alınmış, ancak tarihinden ve kültüründen hatta dininden koparılarak bu oluşuma alıştırılması zorlanmıştır. İngiltere de Kraliçe yönetimi halen var, dilleri değiştirilmedi. Ancak Türk milletinin yönetim şekli ve harf değişikliği yapılarak bir anda toplum neden  cahil hale dönüştürüldü? Şimdi tekrar harf inkılabı yapıldığını düşünsek, ne kadar cahil bir toplum oluruz ve dünyaya adapte olmamız da o kadar zor olur. Neyse biz geçmişten ibret alalım da toplumumuza yapılan iyilik gibi gözüken ancak kötülük olduğu görülen olayları anlayabilelim. Zira  ibret almaz isek, tarih tekerrürden ibarettir sözü gerçekleşir. Tarihi ile yüzleşmeye korkan bir  toplum olmak kime ne kazandırır? Gerçekler elbet bir gün geç veya yakın ortaya çıkacaktır. Ancak, geç kalmadan doğruyu bulan daha çabuk kazanır. Bugün yanlış gibi gözüken yarın doğru olabilir. Bu yüzden her zaman toleranslı olmak zorundayız. Tabii doğruyu arıyorsak, art niyetli değilsek. İbreti doğruluktan, gerçekleri Hak’tan almalıyız. Hakkımızı da göz göre göre yedirmemeliyiz.

Menfaat, dünya perest olmak bir zaaftır. Bireyin menfaati, toplumun menfaatini geçmemelidir. Hatta birey, toplum için kendini feda edebilmelidir. Şehitlik, gazilik, vefa duygusu, vatan perverlik gibi kutsal kavramlar bize örnektir. Bu örnekleri ibret olarak alabilirsek toplum olarak kurtuluşa, birliğe, huzura kavuşuruz.

İyilerle, kötülerin mücadelesi hep sürecektir. Önemli olan kazanmak değil, tarafımızın doğru yerde olmasıdır. Doğru Rehberler seçersek ve onlara fırsat verirsek toplumu doğru yola götürür. Toplumların hayran kaldığı, etkilendiği liderleri içimizden çıkarıp ona sahiplenmeliyiz. Böyle önderler, kahramanlar tarihimizden beri gelmektedir. Vatan ve millete faydalı ve güzel şeylerin yapılması gibi mukaddes davaların gerçekleştirilmesine öncülük edenleri çoğaltmalıyız. Her sahada, siyaset, bilim, edebiyat, spor, sağlık vs.yetişmiş, örnek insanlara muhtacız.

Bir koronavirüs müsibeti ile temizliğe daha duyarlı olduk. Devlet ve millet el ele vererek bu pandemiden kurtulacağız inşaallah. Deprem, sel gibi doğal afetlerle mücadele, darbelerle yüzleşmiş bir toplumuz. Şu günlerde Dünya kaynıyor, devletler  müsibetlerle  mücadele veriyor. Adeta devletler  yeniden diriliş sendronomisi  yaşıyor. İmtihanımız çetin, çok haksız savaşlar yapıldı, dünyayı ele geçirmeye çalışan devletler ve zengin aileler hep olmuştur. Üst şeytani akıl, gelecek senaryoları yapılagelmektedir.

Bugünümüze şükür hayattayız, hayat sürprizlerle dolu, zamanımızın kıymetini bilip, evde yaşamaya devam ediyoruz. Ne ekersek onu biçeceğiz. Saygılar.