Şahsiyeti oluşmamış, insanlıktan nasibini alamamış kişiler, alçaklık mertebesinde  menfaat çeşmesinden içmek için her yola başvururlar.

Dil damak söylemlerle, şakşak edebiyatıyla karşısındakini usta bir illizyonist gibi uyutarak hedeflerine ulaşırlar…

Bunlar yalan kartlarını ceplerine doldurarak, her köşe başında birini bozdururlar…

Kafalarında kırk tilki dolaştırırlar ama  her birinin kuyruğunu ayrı yerlere bağlarlar ki biri birine rast gelmesin diye..

Bu aklı evvellere dikkat edin;

Minareyi çalmadan kılıfını çantaya koyarlar.

Davulun düzüne de tersine de vururlar,

Yavuz hırsız gibi haklı olsan da seni şıltaklarıyla(*)  boğarlar,

Zeytinyağı gibi su yüzünde dururlar,

Karda yürüyüp izini ardında bırakmadıklarını sanırlar…

Oysa, yalancının mumu yatsıya kadardır, bunu unuturlar.

Yaratan öyle bir koruyucu koymuş ki iyi niyetlinin içine; yüreği her şeyi ayan beyan görür ve gösterir ona…

Maskeli yüzler akıl kandırmayı başarsalar da altıncı his gibi ilahi bir koruyucuyu kandıramazlar.

"Şıltak" diye bir kelime var bizim oralarda; suç bastırmanın çığırtkanca yapılan halidir. Çocukken  tanışmıştım bu kelimenin manasıyla; oyun oynarken  mızıkçıların, hilekarların baş vurdukları bu yöntemden oldum olası korkarım.

Suçlu psikolojisinin kamufle edinme yöntemidir.

Bu metoda  başvuranlara da “şıltakçı” denir…

Şıltak, çoğu zaman saf ve gafilleri avlama veya sindirmeye yarayabilir. Şıltakçılar, şark kurnazlığıyla dağ kadar suçlarını örtbas etmek için karşılarındakinin pire kadar bir açığını yakaladıkları anda veryansın feveran ederler; zeytin yağının su yüzeyine her halükarda çıkışı gibidir onların tavırları..

Deme odur ki;

Dengesizlerle dostluk kuran kendi hayatının dengesini bozar

Düzeyli dostluklar, düzeyli yaşam sunar

***

Sevginin olduğu yerde nefret yabana kaçar

Kainata meydan okutturan sevgi ışıklar saçar.

***

Hoşgörü; nefretin zehiri, sevginin besinidir.

Sanatın ,edebiyatın ve hayatın  ana kaynağı sevgidir.

***

Cahil kendini evrenin hakimi sanır;

Bilgin  kendini bir damlayım diye tanıtır.