Vatan Sevgisi Nakış Gibi İşlenecek

Kahramanmaraş Milli Eğitim Müdürlüğü EDEP projesi kapsamında öğrencilere gelecek aydan itibaren Vatan Sevgisini nakış gibi işleyecek.

Vatan Sevgisi konulu metinde öğretmenler öğrencilerine sevginin kalpte yerleşen ve yeşeren çok yüksek bir duygu olduğu, sevginin ancak o yoldaki yaşantılarla güç kazanacağı ve sonsuzlaşacağı vurgulanarak; En yüce sevginin vatan sevgisi olduğu anlatacaklar.

İşte okullarda ele alınacak o metin; “ İnsan sevdiğine neler bağışlamaz ki? Vatanımız bizim aslımızdır; bizler de onun bir parçasıyız. Tıpkı gurbet ellerde bir köylümüzü gördüğümüz zaman köyümüzü görmüş olduğumuzu sandığımız gibi. Nasıl ki et tırnaktan ayrılmazsa, bizler de ondan ayrılamayız. Bu sevgi bizimle beraber kıyamete kadar gider.

İki cihan güneşi yüce peygamberimizin dediği gibi vatan sevgisi imandandır. İmanımız ne kadar güçlü ise kalbimizdeki bu sevgi de o kadar büyüktür. Vatan sevgisine kendinizi tam anlamıyla verdiniz mi ondan bir daha ayrılamazsınız. O sevgi yalnız yaşantılarınıza değil, ruhunuza da girer. Böylece başkalarının bilemediğini bilir, göremediğini görürsünüz.

Şurası muhakkak ki vatan sevgisi biz insanlara has bir duygu değildir. Köyümüzün semalarında uçan kuşlarda, yerdeki karıncalarda, mevsim mevsim açan o nadide çiçeklerde, dağlarımızdaki ormanlarda, çevremizde yurt, yuva kurmuş hayvanlarda da bu sevgiyi görmek mümkündür. Bunlar da bizim ayrıca gönül yoldaşımız olmuşlardır.

Mesela köyümüzde ilkbaharı müjdeleyen guk guk kuşları nice nice memleketlerden geçerek, asla yollarını dahi şaşırmadan köyümüze nesillerden beri gelen ve yaşantımıza ayrı bir renk katanlar göçmen kuşlarımız değil midir? Tıpkı kelaynak kuşlarının yılın belli bir zamanında Urfa ilimizin Birecik beldesine geldikleri gibi. Uzak diyarlardan gelen leylekler de kendi ana vatanlarına aynı duygularla gelen göçmen kuşlar değil midir? İşte bunlardaki bu bağlılık vatan sevgisi değil ise, ya nedir?

Başka bir misal vermek gerekirse ormanları gösterebiliriz. Dağlarımızdaki ladin ağaçlarının güzelliklerini en iyi sergiledikleri yer onların ana vatanı değil midir? Çam ağaçlarının göklere dalyan gibi boy saldığı topraklar da onların vatan-ı aslileridir. Bu ağaçlardan birini kendi sevdiği topraktan alıp başka bir iklim kuşağına götürürseniz, orada ağacın aynı güzelliğini göremezsiniz. Öyle ki, bu ağaçlarımızın her türü, beraber paylaştığımız köyümüzü güzelleştirmenin gayreti içindedir.

Köyümüzün pınar başında, dağında, taşında, bağında, bahçesinde, meyvesinde, sebzesinde, suyunda, havasında kendisine has bir şekilde ortaya çıkan özellikler hepimizin bildiği şeylerdir. Mesela Aydın’ın inciri Türkiye genelinde isim yapmıştır ama bizim yöremizde yetişenler kendisine özgü kokusuyla, tadıyla daha da güzeldir.

Köyümüzün kendisine has konuşmalarında, davulcunun davulunda, memleket oyun ve oyun havalarında duymuş olduğumuz sihirli güzellikler bizi vatan sevgisinde birleştiren ve birbirimize bağlayan bağlarımız değil midir?

Köyümüzdeki komşularımızla aynı havayı, aynı suyu, aynı yiyecekleri, aynı adetleri paylaşarak kader birliği içinde yaşamıyor muyuz? Bütün bunlar aramızdaki bağları ve vatan sevgimizi güçlendirmiyor mu?

Bizler Toros Dağları arasında güzel bir mekanda kurulmuş olan Mahmutlu köyünün çocuklarıyız. Dağlıyız biz, dağlı! Bu dağlarda bizim gönül bağımız vardır. Aslını unutanlara haramzade diyorlar. Burada, toprak altında yatanlarımız da bizi kendi aslımıza bağlamıyor mu?

Yüce yaratan nice nice memleketlere ayrı ayrı güzellikler vermiş fakat bunların sonunu getirmemiştir. O zeminler üzerinde çalışıp bir şeyler yapmayı bizlere bırakmıştır. Bu nedenle onun mülkünde daha iyiye ve daha güzele doğru yol almak asli görevlerimiz arasındadır. Elbette ücretini mülkün sahibi verecektir.

Köyümüz bilhassa tatlı komşularıyla, birbirini seven ve sayan insanlarıyla daha da başkadır. En güzel günlerimiz arkadaşlarımızla, eşimizle, dostumuzla yaşadığımız günlerdir. Onların her biri bir cihana değer…

Hayat yolculuğunda neşeli günlerimiz birlikte paylaşıldıkça bir değer taşır. Üzüntülü günlerimiz de yine birlikte oldukça kaybolur, gider. Toplum ilişkilerimizde bu bağlarımız hiçbir zaman kopmasın.

Vatan borcumuz, ona sahip çıkarak çalışmakla ödenir ve bu uğurda çalışanların ellerinde yükselir.” Deniyor.

GÂH-I  GURBET  VATANLANIR