Uzaklarda olsam da,
Arada bir arayıp soramasam da,
Halini, hatırını,
Unuttum sanma memleketim seni.
Yazın yaylalarında,
Kışın hazanında,
Baharında sümbül nazında,
Özledim seni memleketim…
İkindi poyrazın,
Savurur hasretimi,
Hayalini…
Bu yaz gelemedim,
Yollarımız ıraktı,
Bu yaz bilemem işler,
Uygun olur mu?
Belki yolum sana düşer,
Belki,
Uzatırsın,
Elini öperim,
Sonra kocaman kucaklarım seni !!!
Hasretinden daha bir duygusallaştığım doğrudur.gözlerimin uzaklara dalışı ile doğduğum toprağın özlemi içinde iç çekişimi duymalısın memleketim.uzak ve uzun yıllar oldu,senden ayrı kalışım daha da körüklüyor sana kavuşmanın vakitlerini.zamansızlık diyorum işten güçten bir türlü sana zamanında gelemedim.ya ben müsait değildim, ya da sen müsait olmadın…ve hasretinden yılları eskittim.sana olan hasretim büyüdü,büyük ihtimal bu yaz gelirim.çınarların gölgesin de soluklanır, soğuk bir ayran içeriz.sohbetler ederiz uzun uzun,anlatırsın ama benim hasretimin coşkunluğunu inan bana ben konuştukça anlayacaksın.ve hatta “ bu kadar özledin de neden daha önce gelmedin ? “ diyeceksin…
Çünkü ben sen de büyüme şansımı kaybettim. İstanbul’a taşınınca her şey değişti sanki. Büyük kentte yaşamak zor. Sürekli kovalamaca içinde oluyorsun ve hep bir yerlere ya geç kalıyorsun ya da çok geç kalıyorsun. Yaşam elimizin altından kayarken biz de dünya işleriyle meşgul oluyor, zamansızlıktan dem vuruyoruz…
Neyse memleketim gelince uzun uzun konuşur dertleşiriz, şimdilik hoşça kal görüşmek üzere…
Selam ve sevgilerimle…