Jülide DEMİRTAŞ

Jülide DEMİRTAŞ

YALANSIZ…

Kıvırcık saçlı, kahve gözlüydü… Bakışları sevecen ve meraklıydı… Onu tanıyalı henüz birkaç yıl olmuştu… Bana seslenirken “annem” diyordu… Saçlarımı okşayıp benimle oyun oynamasından büyük keyif alıyordum. Ayrıca onun annesi olmak, güzeldi…

Evet, ben onun Fatma annesiyim… Hastalandığında baktım elbet… İşimin başına geçince ona harçlık vermek, özellikle yastığının altına koymak, kısmet oldu,çok şükür… Gülümserdi… Onu neden bu kadar çok severdim bilmem…

Sohbetlerimiz içten ve yalansız olurdu, saatlerce konuşurduk… Onunla sohbet etmek bilmediğimi sorup öğrenmek güzeldi…

Bahçeli bir ev yapacaktı bize, yaptı da. Bizi de inşaatta çalıştırıyordu… Küçük kovalarla harç taşıyorduk. Eşi kızıyordu.”Ahmet onların taşıdığından ne olur?”… evimizi daha çok severmişiz… Öyle dedi.

 Yine küçük kovamla harç taşırken, kovanın kenarına  konan arı serçe parmağımı soktu. Acıyla bağırıp bu tatlı adama koştum… Sakin bir şekilde “antibiyotik, ilaç gibi  yani… Korkma “ dedi… Susmuştum… Arıya kızgınlığım geçmişti…”bize ilaç verince, oda ölmeseydi” diyerek acımaya başladım arıya…

Sonra arıyı bulup gömdük ve mutlu olsun diye dua etmiştik…

Bu sakin, bilmiş adama hayrandım… Ne kadar doğaldı…

Bu orta boylu şirin adam benim babam… Onu özlüyorum… Babasını seven her insan gibi…

 

                                                           *

Babam henüz elindeki nakitleri tutarken;

-Baba ağır mı?...versene, dedim.

Babam uzattı ama ben heyecanla;

—Nisan bir aklımda, deyiverdim.

Babam şaşırdı. birşey söylemeden cebinden bir şey çıkardı. Bana doğru uzatarak:

—Bak bende ne var?

Baktım, küçücük kurşun kalem… Parayı babama fırlatıp, kalemi kaptım. Kâğıt aramaya başlamıştım bile…

Fakat arkamdan babam hariç, deliye bak, küçücük kalemi aldı, parayı fırlattı… Bari iki üç tanesini alır insan…

Arkama döndüğümde gördüğüm en güzel şey babamın gülüşüydü… Bende ona gülümsedim…

                                                              *

 

Bir devlet baba var… Bize harçlık veren… Ülkemizin dirliği ve düzeni için çalışan… Streslenen… Kızan bazen de mutlu olan, devleti büyük kendi küçük bir baba…”annenizin alın, gezmeye gidin, rahat çalışmak istiyorum,  diyen bir baba…

Cümle halkı bir bayrak altında toplamaya çalışan, Kasımpaşalı bir baba…

                                                              *

Birde oğlumun babası var…Az konuşan, kendini bilen bir adam.

sevgilerimle

Önceki ve Sonraki Yazılar
YAZIYA YORUM KAT
UYARI: Küfür, hakaret, rencide edici cümleler veya imalar, inançlara saldırı içeren, imla kuralları ile yazılmamış,
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.
Jülide DEMİRTAŞ Arşivi