Bazı insanlar, sırf saygı görmek için karşısındakine yapmacık saygı gösterirler.

Tevazu, insanın süsüdür; ama aşırısı riyaya girer.

Bir okul müdürü arkadaşımla çarşıda karşılaştık. Hoş beşten sonra ayrılırken, bana bin bir tevazu ile:

-Müsaadenizle sayın müdürüm, dedi.

Ben çok şaşırdım. Oysa hiç müdürlük yapmadığım gibi müracaatım da olmadı. Bu adam bana niçin “müdürüm” dedi diye düşündüm. Bir başkasıyla mı karıştırıyor acaba düşüncesiyle:

-Ahmet Bey, ben müdür değilim biliyorsun değil mi?

O ezilip büzülerek:

-Biliyorum canım kardeşim!

-Öyleyse?

- Ben saygı icabı müdürüm diyorum, dedi.

Altta kalır mıyım? Ben de:

-Teşekkür ederim, sayın bakanım, dedim.

Bir sonraki yazıda görüşme üzere, mutlu gülmeler!..