Kahramanmaraş şehrimizde Büyükşehir Belediyesinin takdire şayan cenaze hizmetleri yapılmaktadır. Önceleri cenaze evinde 3 gün taziye olurdu. Eğer cenaze evi müsait değilse komşuların ya da yakın akrabanın evinde taziye kabul edilirdi.Tabii hal böyle olunca bir takım sıkıntılar olurdu.

Artık Kahramanmaraş Büyükşehir Belediyesinin hizmetinde şehir merkezinde 15’i aşkın Taziye evleri bulunmaktadır. Bu evlerin bazıları eski konaklar tadilat edilmiş, mal sahibi tarafından bu hizmete verilmiştir. Kimi yerler cami çevresinde belediyenin yeridir. Kimi yerler kamu alanıdır. Cenaze sahibi yakını başvuru yaparak Belediyeden tahsis istiyor. Neresi müsaitse ücretsiz Belediye bu mekanı 3 gün tahsis ediyor. Bay ve bayan yerleri ayrı odalar veya alt üst katlar olabiliyor. Hem araç parkı da uygun oluyor. Ayrıca mutfak kısmını da kullanabiliyorsunuz. Misafirlerin getirdiği yemek ve ikramlar mutfakta hazırlanıyor. Bilahare misafirlere ikram ediliyor. Kış ve yaz ortam müsait tutuluyor. Ayrıca arasıra Belediye Hocaları, taziye evine de gelerek  Kur’an-ı Kerim okuyorlar.

Yakınımın taziyesinde iken dikkatimi çeken bazı olaylar oldu. Sizlerle paylaşmak isterim. Taziye odasında otururken bir kaç küçük çocuk geldi, 7-10 yaşlarındalar. Sırayla Kur'an-ı Kerim okudular. Arap şivesiyle okuyucuları güzeldi. Çok hoşumuza gitti. Sonra çocuklar kalktılar ve oturanlara musafaha ederek çıktılar. Ancak bazı misafirler, o çocuklara çaktırmadan para veriyorlardı. Anladım kı bunlar Suriyeli çocuklarmış. Güzel bir yardımlaşma olmuş. Hem çocuklara teşvik, hem de onurları kırılmadan çocuklara yardım ediliyordu. Keşke bizim çocuklar da böyle güzel Kur'an-ı Kerim okuyabilse diye insan içinden geçiriyor. İşte Suriye kültürüyle bizim kültürümüzün birleştiği taziye evimiz.

    Yine bir ayrıntı daha dikkatimi çekti; Misafirler için gelen yemekler ziyaretçilere ikram edelirken, mutfakta hizmet eden saf, genç, behlül birisi dikkatimi çekti. Taziyeye gelenlere buyrun diye masaya çağırıyordu. Ben de ona

 “ Gel sen de ye dedim.” O ise bana

  “ Benim yemeğim gelmedi ama gelecek Ben onu bekliyorum” dedi. Biraz sonra bir yemek daha getiren oldu. O yemeği behlül aldı,

“ işte benim yemeğim geldi” dedi.

Anladım ki o her yemeği yemiyor. Daha sonra başka bir taziye de yine behlüllerle karşılaştım. Onların bir çoğunu halk biliyor ve onlara ikramda bulunuyorlar. Tabii behlüllerle her cenazede olmuyorlar. Sanki birisi onları yönlendiriyor, taziye yerlerine görevlendiriyor. Bazı behlüller çok sessiz, kimisi neşe kaynağı, kimisi bilinmiyor.

Eğer Kahramanmaraş’a yolunuz düşerse, taziye evine uğrayıp yemek yiyiniz ve duanızı yapınız, belki behlüllerle de görüşürsünüz. Saygılar