Her yıl özlemle beklediğimiz, gittiğinde de üzüntü duyduğumuz bu güzel ay geldi geçiyor.

İslam ile şereflenmiş her bedenin bu aya dair güzel anıları vardır. Bu ay maddi ve manevi olmak üzere iki önemli konuyu da içinde barındırır.

Tövbe etmek isteyenler için, ibadet etmek isteyenler için büyük bir fırsat olduğu kadar da, Allah rızası için malından bir kısmını fakirlere fukaralara zekât adı altında dağıtıldığı güzel bir aydır. Ne mutlu bu güzel ayda yüreğini ve cebini fakirlere açan güzel insanlara.

Bu güzel ayda her insanın bir şeyler yapmasına fırsat vardır. Mutlaka kendinden fakir bir insan vardır. Etrafımızda öksüz, yetim, yaşlı, garip vardır. Bu insanlara birkaç tatlı söz, birkaç kuruş para gibi güzellikler yapabiliriz.

Bu güzel ayda, Fitre, Fidye ve Zekat vermek gibi sorumluluğumuz vardır. Komşuları iftara davet etmek, komşularınızın iftar davetine evet diyerek onları mutlu etmek v.s…

Bu güzel ay ile herkesin farklı farklı telaşları olabilir. Ben gecekondu mahallesinde büyüdüm. Orta halli bir ailenin bir bireyi olarak, Ramazan ayını biz; dayanışma, destek olma, sevme ve sevilme ayı olarak bilir ve ona göre de yaşamaya gayret ederim.

Bu manada imkânlarım ölçüsünde, dostlarımın bana gönderdiği gıda paketleri dâhil kendi elimle götürmeyi dağıtmayı büyük mutluluk içinde yaparım. Etrafımızda hiçbir kuruma başvurmamış, bundan imtina etmiş aileler var.

Aslına bakacak olursak şehrimizin bir çok mahallelerinde yaşayan binlerce aile çok küçük rakamlarla evlerini geçindirme kaygısı içindedirler. Hani kişi başı düşen milli gelir rakamımız var ya 11000 dolar. İşte yıllık geliri bu rakamın altında olan herkese zekât, fitre, fidye düşmez mi? Ben din adamı falan değilim. Fetva vermek de haddim değil.

Bu rakama baktığımda Kahramanmaraş kent merkezinde en az 100 bin insanın yıllık geliri bana göre bu rakamların altındadır. Onun için etrafta fakir mi var sözüne itibar etmiyorum. Zira asgari ücretle çalışan bir kişinin bir yılda aldığı para ortalama 18000 Tl civarında ama 11 bin dolar ise yuvarlak hesap 40 bin liradır. Bu durumda asgari ücretle çalışan insanlara bile bu ayda yardım yapmak zenginin görevi ve sorumluluğudur. Ne mutlu bunları yapan hayırseverlerimize.

BİR AİLE BÜYÜĞÜMÜZÜ DE KAYBETTİK

28 Haziran 2010 yılında en büyük amcamız Mehmet Taş aramızdan ayrılmıştı. Birkaç gün önce de eşi aramızdan ayrıldı.

Bu vesile ile cenazemize katılan, taziye ziyaretimize gelen, telefonla arayan bütün dostlarımıza teşekkür ediyoruz.