Bugün bir arkadaşım telefonda "depresyondayım telefonuma sürekli bombalarla ilgili mesajlar geliyor, büyük bir kaygı içindeyim" dedi. Onu teselli edecek bir şeyler anlattım. Başkasına teselli vermek insanı rahatlatıyor. Sanki teselli ederken insan kendini olayın dışındaymış gibi hissediyor.
Akşam evde çayımı demledim. Bir yandan çayımı içerken bir yandan kitap okuyorum.  Radyom açık,  türkü dinliyorum.  Sık sık Aşık Veysel’den türküler söylenmesi dikkati çekti. 
Kitabı bıraktım, Aşık Veysel'i (1894-1973) düşündüm. Küçük yaşta çiçek hastalığından dolayı gözlerini kaybetmiş. Oyalanması için babasının aldığı bağlamayla türkü söylemeye başlamış.
Gözlerini kaybetmesiyle dünyası zindana dönen Aşık Veysel zor bir hayat sürmüştür. “Dağlar çiçek açar Veysel dert açar” demiştir. Belki zor hayatın bir kaçış tesellisi olarak ölümü hep güzel bulmuş, ölüm temasını şiirlerinde çok işlemiştir. “Benim sadık yarim kara topraktır” “Murat yalan/ölüm gerçek/Dostlar beni hatırlasın” diyerek ölüm özlemini dile getirmiştir.
Radyoda Aşık Veysel türkülerini dinleyince ona bir mektup yazmak geldi içimden. Aslında insanlık ailesinin bir ferdi olarak bir çok derdimiz ortak. Veysel’in beşeri dertlerine paydaş olduğumu düşündüm.
 

AŞIK VEYSEL’E MEKTUP
Sanma ki sadece Veysel dert açar
Derdimiz elvan elvan Veysel Baba
Devir fitne devri, kalmışız naçar
Düşünmek beyne ziyan Veysel Baba
*                 *
Yaşamayı özledik kardeş kardeş
Dedin ki, “bizi yakar bizim ateş”
Rengini kaybetti, dünya, ay, güneş
Bu nasıl ahir zaman Veysel Baba
*                    *
Şimdi; işte hile, sözde yalan var
Yürekler kirlenmiş, sinsi plan var
Alçaklar için her türlü alan var
Bu ne biçim bir talan Veysel Baba
*                 *
Şehrin göbeğinde bombalar patlar
Göklere yükselir acı feryatlar
Hamasi nutuklar, mazlum hayatlar
Hani merhamet, vicdan Veysel Baba
*                   *
Dünyada ne lezzet ne tat gördün
İnsanlar içinde çok fesat gördün
Ölümü dünyada hakikat gördün
Hayat koskoca yalan Veysel Baba
*            *
Kirlenen dünyaya söz ne kâr eder
Yakamızdan inmez  gam ile keder
Bir gün  Durdu Güneş dünyadan gider
Mümine dünya zindan Veysel Baba
Ruhun şadolsun Veysel Baba